 |
| Bram Dehouck (1978); in 2010 ook bekroond voor De minzame moordenaar met de Gouden Strop voor de beste Nedertalige thriller |
|
Wel een mal boek! Het doet meteen denken aan de sappige werken van Tom Lannoye en Dimitri Verhulst: een winderig, Vlaams dorp (Blaashoek), een gerenommeerde familieslagerij en de boertige, aardse sfeer.
Windmolens In Blaashoek worden 10 reusachtige windmolens geplaatst. De aanvankelijk vreugd om de geslaagde actie tegen kernafval en de verwachte toestroom van toerisme slaat al rap om in ergernis over geruisoverlast en de dictatuur van de altijd en overal langs strijkende schaduwen van de molenwieken. Slager Herman Bracke(!) kan niet meer slapen maar valt na dagen tobben uiteindelijk uitgeput neer in zijn eigen versgemaakte Blaashoekpaté. Dat gebeurt op Dinsdag. De lezer heeft dan al kennis gemaakt met andere familieleden en dorpgenoten: Hermans vrouw Claire (eer- en drankzuchtig, altijd haar man kleinerend), zoon Wesley (17 jaar, rukt zich veelvuldig af en noemt zich uit balorigheid vegetariër), postbode Walter de Grijse en zijn vrouw Magda ( arm, verongelijkt, stik jaloers op Claire), de dierenarts Jan Lietaer (futloos, veracht door rijke moeder) en zijn vrouw Catherine (te sexy voor Lietaer, overspelig met de Senegalese asielzoeker Bienvenue) en de apotheker Camerlynck (een ongehuwde, rancuneuze stiekemerd). Nieuw in het dorp is het schuwe meisje Saskia Maes, die haar uitbuitende grootouders is ontvlucht en door de sociale dienst is ondergebracht op hetzelfde opvang adres als Bienvenue.
Einde van een hete week
Het stuk speelt zich af in één week. Een broeierig hete week. De spanning bouwt op. Hermans bedorven paté, die hij tegen beter in toch moest verkopen van Claire, veroorzaakt diarree bij de klanten. De na-ijverige Magda meldt dat anoniem aan de plaatselijke krant. Apotheek Camerlynck is niet te beroerd om het verhaal desgevraagd aan te dikken om zo de reputatie van die poenerige slager kapot te maken. Het wordt de arme slager te veel; als een beambte van de lokale keuringsdienst polshoogte komt nemen, klieft hij hem de schedel open met één geoefende slag van de hakbijl. Claire vlucht in de drank en stikt in eigen braaksel. Diezelfde dag ontvangt Jan de dierenarts, door een foute bezorging van posbode de Grijze, een schunnige foto die zijn wulpse vrouw bestemd had voor haar Senegalese minnaar. Gefrustreerd schiet hij zijn geweer leeg op de ongenaakbaar rondmalende molens. Verderop in de straat wordt de gevluchte Saskia gezocht door haar grootvader die zijn eer gewapenerhand wil wreken. Als hij in het opvanghuis verrast wordt door Bienvenue, schiet hij hem dood, maar wordt dan zelf geveld door kogels van de inmiddels gearriveerde politie. Dat is nog niet alles: één kogel van Jan de dierenarts ketst op een molenwiek en raakt Saskia dodelijk.
Is het een thriller of een apocalyptische komedie? Het verhaal is boeiend verteld maar te absurdistisch om je echt te kunnen inleven. Het is meer een (vaak geestige) mengeling van Vlaamse folklore (dorps, worsten hammen, poepen), hedendaagse kwesties (milieu, asielzoekers, kindermisbruik) en een verbazingwekkende samenloop van ongelukken en misverstanden.
|
|
