Boekpraat.nl
Henk Hagenberg - mijn beste boeken, samengevat
 

Donna Leon
Death at La Fenice (1st van de Commissario Brunentti serie)
© 1992 Donna Leon
Uitgever HarperTorch, an imprint of HarperCollinsPubishers
278 pagina’s

 

Prof.
Donna Leon, geboren1942

Geboren in New Jersey (1942), afgestudeerd op een proefschrift over Jane Austen, les gegeven in China, Esfahàn( Iran), Saoedie Arabië (just for the money, kort, heel kort) en lange tijd op de Amerikaanse luchtmachtbasis in Vicenza. Die laatste job tot 1999 deed ze vanuit haar inmiddels geliefde woonplaats Venetië.
Daar raakte ze actief betrokken bij het door de Amerikaanse klavecinist Alan Curtis opgerichte orkest Il complesso Barocco en kwam zo nogal eens in het beroemde Venetiaanse operagebouw La Fenice.
Het inspireerde haar in 1992, ze was toen als 50 jaar, tot haar eerste Commissario Guido Brunetti mysterie roman: Death at La Fenice. Sindsdien publiceert ze met ijzeren regelmaat elk jaar een nieuw boek, nu 21 stuks (2011).

Heerlijke boeken
Ze doen in meerdere opzichten denken aan de schitterende Maigret-reeks van George Simenon: snel, trefzeker en soepel geschreven, vanaf bladzijde één zit je in het verhaal.
Bij alle narigheid van misdaad en bureaucratisch gekonkel kunnen Maigret en Brunetti zich staande houden door een hecht thuisfront.
De verhalen zijn redelijk geloofwaardig, niet tè far fetched of pervers. De topografisch nauwkeurig beschreven woonplaatsen – Parijs respectievelijk Venetië – spelen onmisbare en sfeerrijke hoofdrollen. Belangrijk verschil is dat Donna Leon in de spannende plots ook aandacht weet te geven aan sociaal-maatschappelijke omstandigheden - ze beschrijft Italië liefdevol maar kritisch – en aan zwaarwegende thema’s als corruptie, milieu vervuiling, uitbuiting van vrouwen en illegale arbeid.
Hierin is de puriteinse Yankee democraat te herkennen, vertegenwoordiger van een naar het lijkt steeds schaarser wordende soort. Wars van Mediterrane vriendjespolitiek, omkoperij, falende rechtspraak en bombast. Wat niet wil zeggen dat Amerika haar nog aanspreekt , sterker ze voelt zich in daar een vreemde. De zwakke punten van Italië (Maffia, Vaticaan, Berlusconi) ziet ze scherp, maar wat prevaleert is de warmte, menselijkheid en cultuur van de Italianen.

1. Death at La Fenice (1993)
Tijdens een uitvoering van Traviata in La Fenice (Fenix), hèt operagebouw in Venetië wordt de legendarische dirigent, Maestro Helmut Wellauer, dik in de 70 maar nog steeds een dominante man à la Von Karajan, dood in zijn kleedkamer aangetroffen.
Wat is er gebeurd? Wat is de doodsoorzaak?
Nog in de pauze heeft Wellauer kort gesproken met Elizabeth, zijn 37-jarige, derde vrouw, van origine Hongaars maar met Duits paspoort. Haar tienerdochter Alexandra uit haar eerste huwelijk gaat op school in Milaan. Ook de sopraan, de gevierde Flavia ‘la Petrelli’ heeft Wellauer in de pauze gezien.
Brunetti gaat graven: wat voor man was die Welauer, wie had een motief? Wellauer ventileerde altijd zijn afschuw van homoseksualiteit en wist van Petrelli’s lesbische relatie met de in Venetië opgegroeide Amerikaanse sinologe, Brett Lynch. Wilde Flavia voorkomen dat haar kinderen toegewezen zouden worden aan haar Spaanse ex-man?
En wat weet de Duitse politie te melden over Wellauers oorlogsjaren? Wat is bekend over zijn scheiding van zijn eerste vrouw en haar latere zelfmoord? Via muziekrecensenten verdiept Brunetti zich ook in Wellauers artistieke reputatie en zijn mogelijke betrokkenheid bij de plotselinge breuk in de zangcarrière van een Venetiaanse zangeres, lang geleden in 1937.
Stukje bij beetje bouwt Brunetti zo een beeld op van Wellauer als gewetenloze verkrachter van jonge meisjes. Daarmee kan hij de moord oplossen, de schuldige sparen.

Zie vervolgpagina’s voor meer Brunetti samenvattingen

 

Nadere kennismaking:
http://www.youtube.com/watch?v=I3w8vzpQ1ws
Uitvoerig, interview 15 april 2011, 4 delen, Toronto Library: interessant
http://italian-mysteries.com/leon-interview.html#Anchor-Publishers-23240
Interview uit 2003; onderwerpen: bespreking van een aantal specifieke titels, rechtspraak in Italië, de hoofdpersonen van de Donna Leon reeks, over haar schrijftechniek, over televisie bewerkingen en uitgevers, over andere mysterie schrijvers en over de herbouw van La Fenice. Met een uitgebreide lijst van relevante links.
http://www.randomhouse.co.uk/minisites/donnaleon/
Haar Engelse homesite en van haar uitgever; niet compleet
http://www.ilcomplessobarocco.com/
Homesite van de grote passie van Donna Leon:Georg Friedrich Händel en Il Complesso barocco

Rolverdeling als hulpje bij het lezen:

- Commissario (Dottore) Guido Brunetti , woont dicht bij de Questura, het hoofdbureau van politie en eet ’s middags meestal thuis; hekel aan mobieltjes (telefonino); woont op de 4e verdieping van een illegaal verbouwd palazzo met een trap van 94 treden; is 17/19 jaar getrouwd met Paola de dochter van graaf Falier en heeft 2 kinderen Raffi en Chiara.
Brunetti is geboren Venetiaan, vakbondslid maar niet enthousiast, agnosticus, een man uit één stuk, kent weinig twijfel of onzekerheid, puistjes of kwalijke gewoonten. Wel wanhoopt hij aan de politiek en het klimaat van vriendjespolitiek, incompetentie en corruptie. Zijn baas Patta is de bij het genre onmisbare tegenspeler; Siciliaan, bekwaam netwerker, (cover your ass and keep your nose clean) conventioneel, liever lui dan moe, veel aplomb weinig wol. Maar elke vervanging vanuit Rome zou waarschijnlijk nog erger zijn.

- Paola Brunetti, universitair docent Engels literatuur (dat vergt in Italië maar 4 lesuren per week!) blanke huid, Titiaans rood-goud haar, ongelovig, gek op roddelbladen, enig kind van Graaf Falier, top Venetiaanse elite. Culinaire topper! Hecht huwelijk, sterk gezin.

- Raffaele (Raffi) Brunetti, 15, leuke jongen, ziet als rechtgeaarde puber dat wereld slecht is, links, vriendin Sara Paganuzzi

- Chiara Brunetti (15) dochter, schat van een meid, soms vegetariër, kent alle trekjes van haar ouders.

- Vice-questore (of nog mooier Cavaliere) Giuseppe Patta, Siciliaan, good looking, in de vijftig, onberispelijk gekleed, gebruind, modieuze brilmonturen, zoon van een hoge Christen Democratische politicus, 20 jaar vice-commissario, nu drie jaar in Venetië, twee zoons, Roberto (23) en Salvatore; is liefhebber van lange koffie pauzes, zomers op terras van Gritti, winters bij Florian; tevens lange lunches in Harry’s Bar of Cipriani. Om 4 uur is het vaak let’s call it a day. Vreest klachten van de pers, klaagt over vermeende laksheid politie. Brunetti behandelt hem altijd erg beleefd, bijna onderdanig, en behoudt zo veel bewegingsvrijheid. Patta is nominaal de baas maar kan niet om Brunetti heen.

- signorina Elettra Zorzi, secretaresse van Patta, nog geen 30, vroeger werkzaam bij Banca d’Italia, buitengewoon efficiënt, bijna professionele hacker, onmisbaar voor informatievoorziening, cool, altijd wordt in detail beschreven wat ze aan heeft, elegant. Haar zus Barbara is arts. Verder geen info over haar privé leven.

- Ispertore (sergeant) Lorenzo Vianello, echtgenote Nadia, ogen en oren van Guido Brunetti en onmisbare praatpaal;

- Pucetti trouwe agent

- Dottor Ettore Rizzardi, medico legale (politie dokter), vertrouwde collega; autopsies worden gedaan op St. Michele,

- Bocchese laboratorium forensisch technicus

- Luitenant Scarpa, adjudant van Patta, ook Siciliaan, benepen, ongehuwd, zelfgenoegzame time-server, haat Brunetti, bang voor Elettra, guerrilla tegen Brunetti; een van de weinige mensen die Brunetti veracht.

- Graaf en Gravin Orazio Falier, ouders van Paola, een van de rijkste families van de stad, twee Dogen aan moeders zijde; ze bewonen eeuwenoud palazzo aan het Canal Grande. De Graaf doet in ‘financiële zaken’, is hoog geplaatst in society, krijgt elke deur open. Guido kan geen papa tegen hem zeggen, maar wel tu.

 

Ah, sir, I'm guilty to death
And all I ask is death
 

Cosi fan Tutte;

elke Brunetti wordt ingeleid door een relevante passage uit een opera van Mozart.