Een doorn in het vlees
En opdat ik mij door het sublieme karakter van de openbaringen niet zou verheffen, is mij een doorn in het vlees gegeven, een boodschapper van  satan, om mij te kwellen.. Driemaal heb  ik de Heere  gesmeekt het van mij weg te nemen. Maar Hij zei tegen mij: ‘Mijn genade is voor u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht’. Daarom zal ik des te liever mijn zwakheden roemen, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen. Daarom schep ik om Christus' wil behagen in zwakheden,  beledigingen, noden,  vervolgingen en benauwdheden,. Want als  ik zwak ben, dan ben ik sterk.
   Korintiërs 12:7 -10     

Dyslexie is een hersenafwijking die traag en fout lezen veroorzaakt. Cijfers en rekenen gaan prima maar standaard onderwijs en meedoen in de samenleving is niet makkelijk. Dyslectici zijn oververtegenwoordigd in de gevangenispopulatie.
Dyslexie is een  nadeel, daar is geen twijfel aan, maar zijn er ook voordelen?
Gladwell beschrijft een dyslectische , succesvolle Amerikaanse advocaat - David Boies - die zichzelf aangeleerd heeft om enerzijds een zaak tot z’n essentie terug te brengen en anderzijds uiterst scherp te luisteren naar de argumenten van de tegenpartij. Geen

nuance ontgaat hem en hij noteert direct de geringste aarzeling in een betoog. Zoals een blinde zijn gehoor scherpt.  Dyslexie kan dus ook tot bijzondere prestaties stimuleren. De achterstand, en het relatieve sociale isolement kan door sterke persoonlijkheden gecompenseerd wordt. Vandaar dat het nogal eens voorkomt bij entrepreneurs, uitvinders en kunstenaar die het moeten hebben van een  eigenzinnigheid, moed, onconventioneel, drammerigheid en eigen geloof in eigen talent. Voorbeelden zijn Mozart, Einstein, John Lennon. Gladwell haalt het voorbeeld aan Ingvar Kamprad, de oprichter van Ikea, die niet alleen het platte, ongemonteerde meubel uitvond, maar ook midden in de koude oorlog de productie onderbracht in Polen.

Moed uit tegenslag. In 1940 verwachtte iedereen dat het bombarderen van London zou leiden  tot paniek en een massale exodus. Er vielen meer 40.000 doden, 46.00 gewonden en er werden ruim een miljoen huizen vernietigd of beschadigd, maar paniek? Nee. Exodus? Evenmin. Het omgekeerde geschiedde. Mensen die een near miss meemaakten kregen een soort onoverwinnelijk, euforisch gevoel,  Bij degenen die verder weg woonden van de bominslagen verdween de angst voor het onbekende, het viel ze allemaal nogal mee. Uiteindelijk werd de ‘bull spirit’  steeds sterker  (precies zoals dat later zou gebeuren in Duitsland)
Met andere woorden, voor de één is kan een probleem of handicap verlammend zijn, voor de ander pakt het uit als een stimulans.
Gladwell vertelt het verhaal van de treurige, troosteloze jeugd van hematoloog Jay Freireich. Toonbeeld van een harde, botte man die overal ruzie kreeg om zijn gedreven aanpak om kinderleukemie onder controle te krijgen. Kennelijk compenseerde hij wat hem in zijn jeugd was aangedaan. Uit onderzoek blijkt dat disproportioneel veel Amerikaanse presidenten en andere celebrities al vroeg wees werden en/of één ouder verloren. Daarbij wel te bedenken dat Gladwell veelal anekdotisch of bevestigend materiaal citeert; Popperiaans scepticisme is hem niet gegeven.

De list waarmee de Civil Rights Movement de voorpagina’s haalde. In 1963 had Martin Luther King nog weinig succes behaald. Demonstratieve marsen  in Albany waren gesmoord  in het  poeslieve  optreden van de politie. Saai voor de pers.
Het volgende project ‘C’ (confrontation) in Birmingham, Alabama zou anders moeten. ‘Bombingham’  was berucht vanwege de agressieve segregatiehouding van de blanke bevolking en politiechef Eugene ‘Bull’ Connor. Om aldaar zwarte demonstranten te mobiliseren was ontzettend moeilijk: velen berustten in de bestaande situatie, anderen waren bang voor de politie, ontslag,  gevangenis, brandstichting  of van school gestuurd worden. Toch moest Connor uit zijn tent gelokt worden, het grimmige gezicht van rassenscheiding moest getoond worden.
King had die taak opgedragen aan Wyatt Walker, een handige, vlotte man, type Tijl

Uilenspiegel of in de folklore van Deep South, Br’er Rabbit. Iemand (een David) die inspeelt op  vermeende sterke kant van zijn tegenstander en die aanwendt voor eigen voordeel. Bekend zijn de verhalen van Broer Konijn die de vos te slim af is, of de schilpad die de hardloopwedstrijd wint van snelle haas. Geuzenverhalen voor de onderdrukte zwarte bevolking.
De eerste mars van Wyatt Walker telde slecht enkele tientallen deelnemers. Maar er waren wel veel toeschouwers, bijna allemaal zwart.  Daarom leek het op het eerste gezicht op een grote demonstratie. Dat misverstand werd door Walker meteen uitgebuit richting pers. Want daar ging het om, het bereiken van een landelijk publiek. In de dagen daarna  kreeg Walker schoolkinderen in actie. De eerst groep werd door Connor in de gevangenis gegooid. Toen die vol was moest een waterkanon ingezet worden maar de brandweerlieden deden dat met grote aarzeling. Kleine kinderen wegspuiten? Maar Walker kwam met nòg een groep, buiten bereik van de brandweer. En toen gaf een geprikkelde Connor het bevel de Duitse herders los te laten. De foto die daarvan gemaakt werd stond de volgende dag op de voorpagina van de New York Times en veroorzaakte een schokgolf door de hele natie. En jaar later werd de Civil  Rights Act door het Congres  aangenomen.
Goliath ‘Bull’ Connor was verslagen door Br’er Rabbit Walker.

3 mei 1963, de foto die de natie mobiliseerde. Foto Bill Hudson, Birmingham Schokkend! Maar wat gebeurde er echt? De officer houdt de hond strak aangelijnd, de jongeman, geen schoolkind maar een passant en vertrouwd met honden, staat op het punt om met z'n knie de kaak van de hond te breken.

Volgende pagina: de limiet van macht