Pierre Crozat, mecenas en collectioneur van de 18^e eeuw
Pierre Crozat (1661-1740) werd Crozat le pauvre genoemd omdat zijn broer Antoine nog rijker was. Ze waren van betrekkelijk eenvoudige komaf, niet van adel, maar slaagden er beiden toch in om als belastinggaarders – vergelijkbaar met de Wall Street traders van onze tijd -  enorme fortuinen te vergaren. Antoine trad niet op de voorgrond maar wist kalmpjes de toen nog Franse kolonie Louisiana volledig kaal te plukken.
Broer Pierre leefde als grand seigneur in een schitterend hôtel in het hart van Parijs en  een ravissant buiten ten Noorden van Parijs. Tevens bezat hij een fabelachtige collectie van 500 (!) oude meesters: Titiaan, Correggio, Veronese, Rembrandt, Holbein, Poussin etc.
Het St. Joris paneeltje kwam er bij in 1712.
Hij had zich ontwikkeld tot een bekwaam kunstkenner en -handelaar. Elke week kwamen  geestverwanten zoals Encyclopedist  Denis Diderot en de kunsttheoreticus Roger de Piles bij elkaar in zijn huis. Ook de jonge Antoine Watteau woonde daar van 1712 tot 1716.
Als onderhandelaar voor de hertog van Orléans, regent voor de minderjarige Louis XV, slaagde Crozat er in om de kunstcollectie van wijlen Christine van Zwedenin Rome aan te kopen, een enorme coup.
Na zijn dood gingen Crozats kunstschatten naar een neef, baron de Thiers, woonachtig op Place Vendôme, in het pand van het huidige  Ritz  Hotel.
Weer later, in 1772, bemiddelde Denis Diderot in de verkoop van de Crozat collectie aan Keizerin Catherine de Grote. 

Kunstkenners en ancient regime élégance, Het uithangbord van Gersaint, Watteau, detail, 1720, Charlottenburg, Berlijn